Schoonheid schuilt in het onvolmaakte
Susanne Silvertant haar vormgeving is krachtig en monumentaal en verraadt haar interesse voor architectuur. De stevige vormen krijgen een zekere transparantie, doordat zij openingen in de huid van de klei laat ontstaan, die het licht doorlaten. Blokvormen combineert zij met ronde vormen tot wandobjecten.
Dat Susanne zich met recht een materialenmens noemt, blijkt uit de prachtige combinaties van keramiek en het door haar zelf vervaardigde glas. Zij versterkt de gelaagdheid van haar werk door de sprankelende elementen van gegoten glas, waaromheen de klei zich lijkt te vormen. Soms versmelt zij koperdraad in het glas, waardoor een beeldelement doorloopt.
Haar omgeving is een grote inspiratiebron voor deze kunstenaar. Kleine afgebroken takjes van de oude boom op het voormalige schoolplein bij haar atelier giet ze af in gips en gebruikt ze in haar wandstukken en doosobjecten, waarbij combinaties leiden tot nieuwe ornamenten en vormen. Ook vond ze daar een verweerde schijf hout, één kant volledig verzeept. Ze goot het af en zette het om in klei. Het is een wandobject geworden, waarbij de verweerde kleuren, de krassen in het glazuur en de subtiele verwijzing naar de jaarringen de associatie oproepen met het verstrijken van de tijd, geconserveerd in klei.
Susanne gebruikt de oude Japanse raku stooktechniek. Hierbij krijgt de keramiek een grote temperatuurschok te verduren, waardoor in het glazuur een prachtig craquelé ontstaat en daarmee het verweerde uiterlijk waar de keramiste zo van houdt. Haar werk staat dichtbij de natuur en is daarom niet glad afgewerkt, er blijven rafelrandjes. Door de natuurlijke structuren geeft het de indruk dat het niet is gemaakt, maar vanzelf is ontstaan.