Opening door Bert van Meggelen, keramiekverzamelaar, voorzitter SKPD, intendant Rotterdam Culturele Hoofdstad 2001, en oud directeur van de Rotterdamse Academie van Bouwkunst RAvB),
op zaterdag 6 september 16:00 uur in aanwezigheid van de kunstenaar.
De solotentoonstelling van Márta Nagy (Boedapest, 1954) bij Galerie Terra Delft toont een oeuvre dat wortelt in de Hongaarse keramiektraditie en aansluit in een hedendaagse, internationale beeldtaal. Opgeleid onder Imre Schrammel en werkzaam voor de fabrieken Herend en Zsolnay, combineert Nagy ambachtelijke perfectie met een uitgesproken artistieke autonomie. Haar rol als professor keramische kunst benadrukt bovendien haar betekenis als brugfiguur tussen traditie en vernieuwing.
Vanaf de jaren negentig ontwikkelde Nagy zich van decoratieve borden met repetitieve bloemmotieven, waarin volkskunst en moderniteit subtiel in dialoog traden, naar sculpturale installaties waarin abstractie, tactiliteit en materiële dualiteiten centraal staan. Haar signatuur wordt gekenmerkt door de spanningsvelden die ze oproept: tussen glanzend porselein en ruw steengoed, tussen aardse zwaarte en etherische lichtheid, tussen decoratieve verfijning en sculpturale monumentaliteit. Deze dialectiek sluit aan bij bredere tendensen in de 20e- en 21e-eeuwse keramiek, waarin kunstenaars de grenzen tussen gebruiksvoorwerp en autonome kunst steeds nadrukkelijker bevragen.
De recente abstracte opstellingen, met titels als Trio en Drift, laten ruimte voor interpretatie. Wat deze tentoonstelling bijzonder maakt, is de manier waarop Nagy de culturele weerklank van Hongaarse keramiek – historisch gekenmerkt door ornament, kleur en technische virtuositeit – vertaalt naar een hedendaagse vocabulaire die zowel persoonlijk als universeel is. Haar oeuvre getuigt van een diep respect voor materie en ambacht, maar overstijgt de toegepaste traditie door de sculpturale benadering die in dialoog is met de hedendaagse beeldende kunst.
Márta Nagy’s werk kan aldus worden gelezen als een zoektocht naar balans tussen tegenpolen: ruw en verfijnd, zwaar en licht, nationaal erfgoed en internationale abstractie. Juist in deze spanning ligt de kracht van haar oeuvre besloten: bescheiden in formaat, maar krachtig in zijn culturele en artistieke resonantie.
