Onderdeel van de vier-delige serie uit 2022 "Ode aan Vrouwelijke Kunstenaars"
Wandstuk, eerbetoon aan Renée Sintenis, Duits beeldhouwster, 1888-1965, Berlijn-Duitsland.
Renée Sintenis, ook bekend als Frau Emil R. Weiss, was een Duitse beeldhouwer en graficus die in Berlijn werkte. Ze maakte voornamelijk medailles met kleine dierensculpturen, vrouwelijke naakten, portretten en sportbeeldjes. Ze is vooral bekend om haar Berlin Bear-sculpturen, die werden gebruikt als prijs op het jaarlijkse Filmfestival van Berlijn. Vanaf 1913 exposeerde ze regelmatig haar sculpturen en werd ze zeer gewaardeerd door haar collega's van de Free Secession, de belangrijkste Berlijnse kunstenaarsvereniging, onder meer door Max Liebermann, Max Beckmann en Karl Schmidt-Rottluff. De opening van een galerie in Berlijn in 1922 maakte haar in die jaren de belangrijkste protagonist van de bekende kunstkring van Flechtheim. Het kunstgeïnteresseerde publiek was verliefd op haar atletische figuren, portretten van vrienden en de zelfportretten op klein formaat. Bovendien werd ze vanwege haar lichaamsgrootte, slanke figuur, charisma, zelfverzekerde, modieuze houding en androgyne schoonheid vaak geportretteerd door kunstenaars als haar man, Emil Rudolf Weiß en Georg Kolbe, en door fotografen, zoals Hugo Erfurth, Fritz Eschen en Frieda Riess. Ze belichaamde perfect het type van de 'nieuwe vrouw' van de jaren twintig, ook al leek ze nogal gereserveerd. Tijdens de Weimarrepubliek werd Renée Sintenis een internationaal erkend kunstenaar, met tentoonstellingen in de Berlin Nationalgalerie, in Berlijn, in Parijs, de Tate Gallery, in Londen, het Museum of Modern Art, in New York, Glasgow en Rotterdam. Haar kleine afbeeldingen van atleten (boksers, voetballers, hardlopers) en portretbustes van hun vriendenkring werden opgenomen in openbare en privécollecties over de hele wereld.
